Op 19 maart 2013 vertoonde Movies That Matter in Scheltema Leiden de documentaire 5 broken cameras. Het was een bijzondere vertoning, georganiseerd door het Nederlands Palestina Komitee en Amnesty International.
Na afloop gingen Wim Lankamp, voorzitter van het Nederlands Palestina Komitee, en Ruth de Wijs, landenspecialist Israël/Bezette Palestijnse Gebieden van Amnesty International met elkaar en de zaal in gesprek over wat je vanuit Nederland kunt ondernemen voor Palestijnen.
Het gesprek werd geleid door Anne de Jong, antropologe en universitair docent conflict studies aan de Universiteit van Amsterdam. Zij woonde twee jaar in Israël en de Palestijnse gebieden, gedurende haar promotie-onderzoek naar geweldloos verzet door Israëliers en Palestijnen.
Twee stellingen waren kapstok voor de discussie:
- In de beperking tot mensenrechten toont Amnesty zich meester: effectieve combinatie van juridische lobby en tactische naming and shaming.
- De internationale gemeenschap laat Israël sinds lang ongemoeid. Daarom is een internationale boycotcampagne nu geboden.
Lankamp en De Wijs waren het erover eens dat de actiemethoden van NPK en Amnesty International elkaar aanvullen, wat niet wegneemt dat elk soms kanttekeningen heeft bij de ene of andere actiemethode van de ander. Die kanttekeningen werden tijdens de discussie niet uitgesproken maar gespreksleider Anne de Jong wees er bijvoorbeeld op dat veel situaties in Israël al heel lang veroordeeld zijn volgens het internationaal recht. Israël aanspreken op internationaalrechtelijke wetten en mensenrechtenverdragen waaraan het zich gebonden heeft, zoals Amnesty International doet, lijkt niet erg effectief. Dat is in elk geval wat sommige organisaties Amnesty International voor de voeten werpen. Anderzijds lijkt de werkwijze van Amnesty er inherent een van de lange adem.
Wim Lankamp vond de "boycotstelling" nog tam geformuleerd. Het Nederlands Palestina Komitee trekt vaak de parallel tussen Israël en het Apartheidsbewind in Zuid-Afrika. Dat is wat anders dan beide gelijkstellen, benadrukte hij. Maar zeker rechtvaardigt de situatie in Israël een internationale boycotcampagne, zoals destijds ook met Zuid-Afrika gebeurde - en daartoe roepen Palestijnse organisaties de internationale gemeenschap ook op. Deze campagne heet BDS (Boycot, Desinvestering en Sancties).
Een bezoeker meende dat Israël de nationale veiligheid als topprioriteit had. Terecht, want anders zou het door de naburen worden weggevaagd. Wim Lankamp merkte op dat Israël niet verbaasd moet zijn weerstand te ontmoeten, als de oprichting van de staat gepaard is gegaan met het verdrijven van een groot deel van de Palestijnse bevolking, en het land sindsdien niets heeft gedaan om dit recht te zetten maar, integendeel, deze verdrijvingspolitiek tot op de huidige dag voortzet. Anne de Jong betwijfelde dat de daadwerkelijke vernietiging van de staat Israël en de Joodse inwoners, behalve onwenselijk, ook een realistisch scenario is.
