Amnesty Leiden
amnestyleiden@gmail.com

 

 

Op 4 november 2015 was Amnesty Leiden present op het evenement 'Leiden voor gevorderden', dit jaar voor de tiende keer georganiseerd door de gemeente Leiden en Radius. Het evenement is bedoeld voor Leidenaars van 65 jaar en ouder. Een keur aan vrijwilligersorganisaties presenteerde zich in Museum Volkenkunde. Wellicht mag Amnesty Leiden binnenkort nieuwe vrijwilligers verwelkomen uit de babyboomgeneratie. 

 

Deze hecht, naar verluidt, meer dan de haar voorafgaande generatie waarde aan immateriële zaken. In de vroege jaren zeventig verwoordde Boudewijn de Groot de toenmalige tijdgeest in het liedje 'Hoe sterk is de eenzame fietser /Jimmy', met de bekende zin "Maar liever dat nog [voetballer worden van zijn zoon] dan het bord voor zijn kop van de zakenman, want daar wordt hij alleen maar slechter van".

 

Voorgaande was niet bij de Amnesty-kraamhouders gecheckte informatie, opgepikt uit kranten. Navraag leert dat geschat zo 10 tot 20 procent van de aanwezigen de Amnesty-kraam hebben bezocht. Sommigen zetten hun handtekening onder de petitie die in de kraam lag. Enkelen vroegen mondeling om informatie over de activiteiten van Amnesty Leiden, met geregeld een extra vraag naar de leeftijd van de huidige actieve vrijwilligers. De indruk was, dat men graag samen met jongere generaties iets zou doen. Ook werd de bekende vraag gesteld naar het effect van Amnesty-acties. Zeven mensen namen info op papier mee. Meer vrouwen dan mannen toonden belangstelling.

 

Het blijft een 'educated guess', maar een kraamhouder had de indruk dat de meeste bezoekers een voorkeur hadden om mensen dichtbij te helpen, mensen die het minder getroffen hebben dan de bezoeker in kwestie; mensen bij wie men ook direct het effect ziet van de eigen vrijwilligersinzet. Organisaties met 'dichtbij huis'-vrijwilligerswerk in de aanbieding waren ook sterk vertegenwoordigd. Het 'internationalistische' / 'kosmopolitische' van mensenrechtenbevordering in landen waar de bevolking het qua mensenrechten slechter dan ons getroffen heeft, voelt subjectief kennelijk vooral als 'ver weg'. En zich het nut voorstellen van eigen vrijwilligersinzet op dat gebied is moeilijker dan bij bijvoorbeeld huisbezoek van een eenzame oudere, waar men het bewijs voor zich heeft. Aan Amnesty Leiden om dat nut des te krachtiger over te brengen!